tak na początek

No właśnie, początek...świetne słowo, bo nikt nie wie jak zacząć . Szczególnie kiedy się nazbierało tych wydarzeń, podróży, fotografii, miejsc do opisania i wszystkich ciekawostek które powodują ze zatrzymamy na nich wzrok i poświecimy chwilę czasu.
Tak...najwięcej jest tych fotografii i pewnie one będą tu grały,,główne skrzypce"...

Pomimo ze jestem stosunkowo niemłody( tu coś boli, tam coś skrzypi), mogę śmiało nazwać się dzieckiem. Dzieckiem fotografii cyfrowej.
Był rok 2008..
Zaczęło się to od zakupu z moją Emilką aparatu fotograficznego.
Miał, jak w większości wypadków służyć do rejestracji wszelkich wydarzeń rodzinnych.
Poszliśmy do popularnego sklepu AGD bez żadnej wiedzy na tan temat. Nie wiedziałem wtedy nawet jacy są producenci, popularne modele itp.
Kompletna noga z tematu.
Sprzedawca doradził nam wtedy sprytny , mały , o bogatych możliwościach, i o czym wtedy nie miałem pojęcia z jasnym obiektywem f2,8, 5-megapikselowa matrycą Panasonic LS2 z kartą 512 MB i dedykowanym futerałem Samsonite. Błyszczący , srebrny z naklejkami, które nic mi nie mówiły..
Miał kilka trybów fotografowania i nawet sporo ustawień. Oczywiście pierwszym jakie poznałem był rewelacyjny tryb AUTO :-)  bajeczny !!! aparat wszystko robił sam!!! wystarczyło tylko wycelować i nacisnąć spust migawki.
Jako NOWY leżał w szafie i startował z niej wezwany okazjami - imieniny, urodziny itp. Miał bardzo dużą pojemność karty - mógł zmieścić z 400-500 fotografii ( nie to co te analogowe kliszowce ;-) )
WYPAS !

No właśnie... i pewnego czerwcowego popołudnia zabraliśmy go ze sobą na działkę .Emilka była zawsze promotorem śmiesznych fotografii, takich bez ustawki, z głupia miną itp. wiec aparat był jak najbardziej na miejscu :-)  i kiedy sobie z nim tak łaziłem po działce, w głowie zaświtał mi pomysł.
A gdyby tak sfotografować jakiś element otoczenia??? i palnąłem bez przygotowania fotkę.
Sam byłem zaskoczony efektem. I myślę, ze to był ten moment w którym był POCZĄTEK.